گام به گام صعود به خط الراس دارآباد با فایل GPS

برنامه صعود به خط الراس دارآباد به ترتیب نقاط از شروع تا پایان

بر اساس فرصت، سلیقه و شرایطی که دارید می توانید هر جاذبه یا مسیری را از برنامه خود حذف کنید.

نکات مهم و کلیدی حین صعود در این مسیر

شروع کنید از میدان تجریش ( طبق جدول و فایل تراک جی پی اس GPS مسیریابی )

– بسته به محل اقامت شما، میدان تجریش در شمال تهران، بهترین محل برای کرایه وسیله نقلیه و شروع برنامه صعود قله و خط الراس دارآباد است. دارآباد یکی از محله‌های شمال شهر تهران و در نزدیکی دره و کوههای دارآباد است.

– موزه دارآباد نیز در مسیر رفتن شما به ابتدای مسیر دره و قله دارآباد قرار دارد. شاید هیجان زده شوید اگر بدانید کامل ترین مجموعه گونه های جانوری و حیات وحش ایران در موزه دارآباد نگهداری می شود. بنابراین در صورت داشتن فرصت کافی(بویژه در برنامه های دو یا سه روزه) قبل از صعود دارآباد می توانید از موزه دارآباد که مسیر و موقعیت آن در نقشه مشخص شده است دیدن کنید. ضمنا کاخ مظفرالدین شاه قاجار نیز در حیاط بیمارستان مسیح دانشوری در نزدیکی دره دارآباد قرار دارد.

– پارک ساحلی ‌دارآباد بعد از پارکینگ در ابتدای دره و در حاشیه رودخانه دارآباد یکی از زیباترین پارکهای تهران است. ممکن است ناچار شوید به دلیل شلوغی در روزهای تعطیل پیاده روی خود را قبل از پارکینگ ابتدای دره دارآباد شروع نمایید.

– با ورود به فرعی دره دارآباد دو راه برای رسیدن به کافه غلاک، مهمترین کافه ابتدای مسیر صعود دارید. مسیر چشمه دارآباد از همان ابتدا از طریق پاکوبی در سمت راست و با شیب زیاد، از مسیر اصلی جدا می شود و مسیر کم ترددی نسبت به مسیر اصلی است اما برای اطلاع کوهنوردان در این برنامه معرفی شده و مسیرش را می توانید در نقشه ببینید. چشمه دارآباد در دامنه کوه و مشرف بر پارک ساحلی دارآباد قرار گرفته است زیرا حدود 60 متر مرتفع تر است. هر دو مسیر در محل کافه غلاک یکی می شوند.

– در صورتی که برای بار اول قصد صعود به قله دارآباد را دارید از مسیر چشمه دارآباد صرف نظر کنید و از مسیر اصلی و کنار پارک ساحلی وارد دره دارآباد شوید. طبق جدول و نقشه بعد از پارکینگ دارآباد و شروع مسیر پیاده رو به طرف کافه بندغلاک بروید. کافه بندغلاک مشهورترین کافه در مسیر دره دارآباد است و می توانید در این محل استراحت کنید. کافه بندعلاک دارای سرویس بهداشتی نیز می باشد.

– 150 متر بعد از بندغلاک به ابتدای مسیر زمستانه دارآباد می رسید. پاکوبی از سمت راست از مسیر اصلی جدا می شود و به سمت ایستگاه منابع طبیعی می رود. این مسیر نسبت به مسیر اصلی و تابستانه، برای زمستان کمی مناسب تر است زیرا از همان ابتدا به روی یال اصلی کوه دارآباد می رود و خطر بهمن ندارد اما بیشتر کوهنوردان در زمستان نیز از همان مسیر اصلی تردد می کنند. هر دو مسیر در نهایت در ارتفاع 2500 متری یکی می شوند.

– اگر وارد پاکوب مسیر منابع طبیعی شوید حدود 800 متر بعد به ایستگاه منابع طبیعی در ارتفاع 2050 می رسید. اطراف ایستگاه، جنگلهای دست کاشت وسیعی قرار دارند. ایستگاه منابع طبیعی دارای جاده خاکی بطول نزدیک به 2.5 کیلومتر از سمت شهرک خلبانان نیز می باشد. ادامه جاده خاکی مذکور بعد از ایستگاه منابع طبیعی باز هم کمی بالا می رود و در ارتفاع 2270 متری دامنه کوه دارآباد تمام شده و تا بالای یال و روی کوه باید پاکوب را ادامه دهید. بنابراین کسانی که دارای وسیله نقلیه مناسب باشند می توانند از طریق جاده منابع طبیعی بخش قابل توجهی از مسیر کوهپیمایی را با ماشین صعود کنند و ادامه مسیر را طبق نقشه کوهپیمایی نمایند. برای رسیدن به شهرک خلبانان از سمت میدان تجریش باید از دارآباد و بیمارستان مسیح دانشوری عبور کرده و طبق نقشه و فایل GPS خود را به ابتدای جاده خاکی برسانید. مسیر جاده و پاکوب زمستانه نیز در نقشه مشخص است.

– اگر بعد از کافه بند غلاک و ابتدای مسیر زمستانه به حرکت خود در مسیر اصلی ادامه دهید کمی بعد به سه راهی قله دارآباد می رسید. کسانی که قصد طبیعت گردی در دره دارآباد یا دیدن آبشار چال مگس را دارند باید در این نقطه که نامای دیگرش سه راه دره زردبند یا دره شن سیاه نیز می باشد مسیر مستقیم را ادامه دهند اما کوهنوردان برای صعود به قله یا خط الراس دارآباد باید به سمت راست بروند و پاکوب دامنه کوه با نام یال شن سیاه را که شیب قابل توجهی دارد صعود کنند. برای اطلاعات بیشتر در مورد دره دارآباد مسیرهای دره دارآباد و آبشار چال مگس را ببینید.

– چشمه درازلش که یکی از معروف ترین چشمه های شمال تهران است با مسیر اصلی صعود دارآباد کمی فاصله دارد اما ابتدای مسیر چشمه درازلش و دره سیردرو در میانه ی مسیر صعود برای علاقمندان و کسانی که فرصت اضافه دارند مشخص شده است. دره سیردرو و چشمه درازلش به ترتیب در فاصله 500 متری و 1300 متری قرار دارند و تا چشمه درازلش باید 230 متر ارتفاع اضافه نمایید. بعد از دیدن چشمه درازلش باید به مسیر اصلی صعود بازگردید اما نیازی به بازگشت از مسیر رفت نیست. می توانید از طریق مسیر دیگری و بدون کاهش ارتفاع چندانی با تراورس دامنه در محل چشمه ای(آبخوری) به مسیر اصلی بازگردید. این آبخوری آخرین محل برداشتن آب در مسیر اصلی صعود است و باید آب به اندازه کافی بردارید. در حقیقت در میانه مسیر لوله آب از چشمه، یک انشعاب برای برداشت آب ایجاد کرده اند.

– بعد از چشمه یا آبخوری مذکور از روی یال شن سیاه بالا بروید. از تقاطع یک جاده خاکی عبور می کنید و پس از آن باز هم آنقدر با ادامه دادن پاکوب که دارای زیگزاگ های فراوان است بالا بروید تا سرانجام به سه راهی بالای یال کوه برسید. اینجا مسیرهای زمستانه و تابستانه یکی می شوند. همانطور که گفته شد مسیر یال شن سیاه چند نقطه بهمن گیر دارد و در زمستان مسیر منابع طبیعی برای صعود اولویت دارد.

– کمی بعد به اتاقک سربازخانه قدیمی می رسید که محل مناسبی برای استراحت است. چشمه کوچکی با نام چشمه یورد در نزدیکی سرباز خانه و در فاصله 200 متری قرار دارد. اگر آب به اندازه کافی ندارید بهتر است برای برداشتن آب تا چشمه بروید و به سربازخانه بازگردید تا مسیر اصلی صعود را ادامه دهید.

– از سربازخانه تا قله دارآباد شیب کمتری دارید. تا قله نقطه شاخص دیگری جز یک برج دیده بانی قدیمی که در میانه ی مسیر است وجود ندارد. تابلوهای راهنما در کل مسیر وجود دارند و جانپناه زردرنگ قله دارآباد دقیقا بعد از آخرین تابلوی راهنما برای شما نمایان می شود.

– قله دارآباد با نام مونگچال نیز شناخته می شود. پناهگاه دارآباد حدود 20 نفر ظرفیت دارد اما اگر قصد اطراق شبانه در محل پناهگاه را دارید بهتر است آمادگی شبمانی در چادر و خارج از پناهگاه را بخصوص در هنگام شلوغی مسیر داشته باشید.

– یک مسیر دیگر صعود به قله دارآباد مسیری است که از روستای حاجی آباد در شرق شروع می شود. حاجی آباد روستایی کوچک در میانه ی جاده تهران به اوشان و فشم با ارتفاع 1900 متر از سطح دریاست. طول مسیر صعود از حاجی آباد تا قله دارآباد نیز حدود 5.5 کیلومتر است بنابراین کمی کوتاه تر از مسیر اصلی که حدود 7 کیلومتر است می باشد.

– به سبب، دسترسی دورتر، شیب های بیشتر، پاکوب ضعیف و عدم وجود تابلوهای راهنما، همان مسیر اصلی از دره دارآباد را بیشتر توصیه می کنیم. برای علاقمندان صعود از روستای حاجی آباد، تراک مسیر صعود از جبهه شرقی نیز در نقشه و فایل GPS این برنامه آورده شده است ضمنا چشمه ای نیز در مسیر صعود مذکور وجود دارد.

– بعد از قله دارآباد مسیرهای تیغه ای شکل و مشهور خط الراس دارآباد شروع می شود. در تابستان با سختی نه چندان زیادی می توانید از قله چپ دره و سپس قله چمبره بند عبور کنید. قله شهربانوکشک هم با کمی ارتفاع بیشتر در مسیر شما قرار دارد. در فاصله بین قله ها همیشه ارتفاع کم و دوباره زیاد می کنید.

– اتکای کامل به GPS در مسیر خط الراس دارآباد بدلیل وجود دست به سنگ زیاد، کمی غیرمنطقی است اما خوشبختانه بخش های زیادی از مسیرهای دست به سنگ در صخره ها سنگ چین شده است و کوهنوردان با تجربه مشکل چندانی ندارند.

– بعد از قله شهربانوکشک به یک سه راهی می رسید. مسیر سمت راست که با رنگ زرد در نقشه مشخص شده است تا قله سیاه بند امتداد دارد و باز هم تیغه ای است و دست به سنگ نسبتا جدی دارد اما می توانید از طریق یک پاکوب در سمت چپ از زیر تیغه ها و با تراورس دامنه، دست به سنگ ها را دور بزنید و دوباره در محل قله سیاه بند به روی خط الراس بیایید. پاکوب مذکور کمی ریزشی است اما زمان کمتری نسبت به دست به سنگها نیاز دارد.

بطور کلی در چند نقطه از خط الراس دارآباد می توان بجای تیغه بالایی از زیر تیغه ها تراورس کرد اما طی مسیر در پاکوبهای زیر تیغه ها در زمستان کمی مشکل است و خطر سقوط را به همراه دارد از سویی برفهای روی صخره ها هم یخ زده اند و گاهی مابین سنگها حجم برف پودری زیاد، کار را مشکل می کند.

– قله سیاه بند بلندترین قله در مسیر خط الراس دارآباد است. بعد از قله سیاه بند تا گردنه زین اسبی دارآباد با نام لوپهنه، کاهش ارتفاع فراوانی در حدود 140 متر دارید. پس از آن باید تا قله بندلارکرور دوباره حدود 200 ارتفاع اضافه کنید. مسیر دست به سنگ تیغه قبل از قله بندلارکرور نیز در زمستان کمی مشکل است.

در صعودهای زمستانه خط الراس دارآباد در مواقع اورژانسی نیز نباید از روی خط الراس به سمت ارتفاعات کمتر منحرف شوید. مسيرهاي سمت شرق و شمال به سوي دره جاجرود و ایگل و اوشون، خطر جدی بهمن دارند. مسیرهای سمت غرب و جنوب به سمت داخل دره دارآباد نيز علاوه بر خطر بهمن منتهی به پرتگاهها و شیب های ریزشی می شوند. بنابراین در شرایط بحرانی کل مسیر را تا پناهگاه قله دارآباد بازگردید.

– بعد از قله بندلارکرور باید مسیر خط الراس را به سمت غرب ادامه دهید. اگر هوا مساعد باشد در برنامه خط الراس دارآباد این شانس را دارید که قله دماوند و بسیاری قلل دیگر البرز را نیز ببینید. در ادامه مسیر با چالش چندانی مواجه نیستید و سرانجام به قله لزون شرقی یا همان قله پیازچال می رسید. بلافاصله بعد از قله پیازچال به یک سه راهی می رسید و برای بازگشت به تهران از این نقطه باید یکی از دو مسیر کلکچال و پارک جمشیدیه یا قله و تله کابین توچال و ولنجک را انتخاب کنید.

برنامه فرود از خط الراس دارآباد از مسیر کلکچال و پارک جمشیدیه

بر اساس فرصت، سلیقه و شرایطی که دارید می توانید هر جاذبه یا مسیری را از برنامه خود حذف کنید.

نکات مهم و کلیدی حین فرود در این مسیر از شروع تا پایان

شروع کنید از سه راهی مسیرهای توچال و جمشیدیه بر روی خط الراس ( طبق جدول و فایل تراک جی پی اس GPS مسیریابی )

– سه راهی مسیرهای توچال و جمشیدیه بر روی خط الراس توچال و مابین قلل لزون شرقی(پیازچال) و لزون غربی قرار دارد. از این نقطه به سمت گردنه و دشت پیازچال ارتفاع کم کنید تا به سه راهی دره پیازچال واقع در بالای گردنه پیازچال برسید.

– از محل سه راهی مذکور برای رفتن به سمت پارک جمشیدیه دو انتخاب دارید. مسیر اصلی و کوتاه تر، دره پیازچال است. برای طی نمودن دره پیازچال از بالای گردنه به سمت غرب ارتفاع کم کرده و وارد دره شوید. در فصول معتدل و گرم، در تمام مسیر دره باید همواره از پاکوب سمت چپ رودخانه (جنوبی) پیش بروید. پاکوب دیگری نیز آنسوی رودخانه وجود دارد اما کیفیت آن پایین تر است. چشمه های دره پیازچال و بویژه چشمه پیازچال غنیمتی هستند و در نقشه موقعیت آنها مشخص شده است. پاکوب دره پیازچال در میانه ی راه به سمت جنوب منحرف می شود و به گردنه اسپیلت منتهی می شود. ضمنا امکان کمپ در دره پیازچال نیز وجود دارد و یکی از محلهای مناسب کمپ در نقشه مشخص شده است. در زمستان مسیر دره پیازچال خطر ریزش بهمن دارد و می تواند بسیار مشکل ساز شود.

– در هنگام احساس خطر از بابت بهمن بهتر است برای اطمینان از روی یالها حرکت کنید و وارد دره پیازچال نشوید. به این منظور ناچارید به عنوان مسیر جایگزین با گذر از گردنه پیازچال، قله کلکچال را با افزایش ارتفاع قابل توجهی در حدود 100 صعود کنید و از آن سمت به سوی گردنه اسپیلت بروید. قله کلکچال در حدود 3350 متر ارتفاع دارد و دارای چند مسیر صعود غیر از مسیر پارک جمشیدیه است. برای آشنایی بیشتر صعود به قله کلکچال را ببینید. می توانید با استفاده از پاکوب زیر قله کلکچال نیز قله را از شمال غربی دور بزنید تا با تنها 50 متر افزایش ارتفاع، انرژی کمتری مصرف کنید. در ادامه ی این مسیر از قله دوم کلکچال عبور می کنید و سرانجام به گردنه اسپیلت می رسید و مسیر دوباره با مسیر اصلی که از دره پیازچال می امد یکی می شود. مسیر قله کلکچال حدود 500 متر طولانی تر از مسیر دره پیازچال است.

– نقطه شاخص بعدی، گردنه اسپیلت است. گردنه اسپیلت به چندین نام دیگر شامل گردنه لوپهنه، گردنه گرزدره، گردنه کلکچال و یا گردنه زین اسبی نیز نامیده می شود. گردنه اسپیلت یک چهارراه مهم کوهستانی در منطقه است. قله اسپیلت، پناهگاه شیرپلا، پناهگاه کلکچال، دره پیازچال و قله کلکچال هر یک دارای مسیرهای متفاوتی از گردنه اسپیلت هستند.

– در شرایط اضطراری اگر نیاز به اقامتگاه مسقف و گرم داشتید می توانید از محل گردنه اسپیلت به سمت پناهگاه شیرپلا نیز تغییر مسیر دهید زیرا پناهگاه شیرپلا تنها انتخاب ممکن برای این منظور است. مسیر پناهگاه شیرپلا از گردنه اسپیلت نزدیک به 2 کیلومتر طول دارد و باید حدود 400 متر تا شیرپلا ارتفاع کم کنید. پناهگاه شیرپلا دارای دو رستوران و تعداد زیادی اتاق عمومی و خصوصی جهت اقامت می باشد و سرویس بهداشتی مجهز به آب گرم دارد. درب پناهگاه شیرپلا هر شب ساعت 22 بسته می شود. این مسیر در فصل زمستان بسیار خطرناك است و خطر ريزش بهمن هاي هولناك از سمت قلل لزون و از دامنه های شمالي قله اسپيلت به دره را به دنبال دارد. مسیر گردنه اسپیلت به شیرپلا در برنامه صعود به قله کلکچال نیز معرفی شده است. دسترسی اصلی پناهگاه شیرپلا از سمت انتهای دره دربند و در مسیر اصلی صعود به قله توچال است. برای آشنایی با مسیرهای دره دربند نیز می توانید مسیرهای دره دربند و اسون را ببینید.

– بعد از فرود از خط الراس دارآباد طبق این برنامه بهترین مسیر برای بازگشت به تهران از گردنه اسپیلت، پناهگاه کلکچال است و باید به آن سمت بروید. قبل از رسیدن به پناهگاه از سه راهی گلابدره نیز عبور می کنید. مسیر سمت راست(غرب) به سمت گلابدره می رود اما بهتر است به سمت پارک جمشیدیه بروید. پناهگاه کلکچال به اردوگاه کلکچال یا اردوگاه دانش آموزی باهنر نیز معروف است. پناهگاه کلک چال دارای آب آشامیدنی، برق، سرویس بهداشتی، بوفه و امکانات دیگر از جمله محل کمپ مناسب است. پناهگاه کلکچال بهترین محل برای کمپینگ و شبمانی بعد از برنامه سنگین خط الراس دارآباد است.

– بلافاصله بعد از پناهگاه كلكچال از برج سفید عبور می کنید. پناهگاه کلکچال و برج سفید توسط آموزش و پرورش ساخته شده و اداره می شوند. همیشه در مسیرهای صعود و فرود برج زیبای اردوگاه پیش آهنگی یا برج سفید از دور خودنمایی می کند و نشانه خوبی برای کوهنوردان است.

– به حرکت خود در پاکوب اصلی در مسیر پارک جمشیدیه ادامه دهید تا به چشمه و آبخوری نورالشهدا برسید. تپه نورالشهدا و یادمان شهدای گمنام نیز در نزدیکی همین محل قرار دارند. نقطه بعدی ایستگاه سوم کلکچال است که علاوه بر چشمه دارای ایستگاه امداد کوهستان نیز می باشد.

مسير مابین پارک جمشیدیه تا اردوگاه كلكچال کاملا ایمن از نظر بهمن و خطرات صعود زمستانه است بنابراین یکی از بهترین مسیرهای کوهنوردی تهران در زمستان محسوب می شود. چند ایستگاه استراحت مناسب در این فاصله قرار دارند. پاکوب عریض، فروشگاهها و چشمه های پرآب مسیر نیز برای کوهنوردان کمک بزرگی هستند.

– در نهایت به پارک جمشیدیه خواهید رسید. اگر قصد رفتن به میدان تجریش دارید می توانید از تاکسی های خط تجریش به جمشیدیه استفاده کنید.

برنامه فرود از خط الراس دارآباد از مسیر قله توچال و تله کابین

بر اساس فرصت، سلیقه و شرایطی که دارید می توانید هر جاذبه یا مسیری را از برنامه خود حذف کنید.

نکات مهم و کلیدی حین فرود در این مسیر از شروع تا پایان

شروع کنید از سه راهی مسیرهای توچال و جمشیدیه بر روی خط الراس ( طبق جدول و فایل تراک جی پی اس GPS مسیریابی )

– سه راهی مسیرهای توچال و جمشیدیه بر روی خط الراس توچال و مابین قلل لزون شرقی(پیازچال) و لزون غربی قرار دارد. از این نقطه به سمت قله توچال به صعود خود بر روی خط الراس ادامه دهید. در مسیر خود از قلل لزون غربی، برفچال و چهارپالون عبور خواهید کرد.

بیشتر مسیر یکنواخت است. با افزایش ارتفاع بر روی خط الراس بایست آمادگی مواجهه با بادهای شدیدتر را نیز داشته باشید. در انتهای مسیر قبل از قله توچال ميله های راهنمای زیادی نصب شده است که کمک بزرگی برای صعودهای زمستانه است.

– پس از رسیدن به سه راهی چهارپالون یعنی نقطه ای که مسیر جنوبی دربند قرار دارد در نهایت حدود 500 متر بعد به قله توچال با 3962 متر ارتفاع می رسید. جانپناه توچال بر روی قله نیز غنیمت بزرگی برای کوهنوردان است.

– در بخش پایانی برنامه از قله توچال با تنها حدود 1.2 کیلومتر پیاده روی به سادگی به ایستگاه هفتم تله کابین توچال می رسید. ایستگاه هفتم تله کابین توچال بر روی خط الراس توچال و کنار پیست اسکی قرار دارد. از ایستگاه هفتم اگر بر روی خط الراس به سمت غرب بروید می توانید در برنامه ای بسیار سنگین تر کل خط الراس توچال را پیمایش نمایید. قلل شاه نشین و پلنگچال و بسیاری قلل دیگر مانند بازارک بر روی خط الراس قرار دارند و آخرین قله نیز قله منار است. امامزاده داوود نیز در همان سو قرار دارد. سفر به امامزاده داوود ، صعود به قله شاه نشین و صعود به قله پلنگچال را نیز ببینید.

– پیست اسکی توچال به همراه پیست اسکی آلوارس در دامنهٔ سبلان از معدود پیست‌های اسکی بسیار برفگیر کشور هستند که نزدیک به هشت ماه در سال قابل استفاده هستند. برای اطلاعات بیشتر در مورد پیست اسکی توچال و مسیرهای اطرافش، سفر به پیست اسکی توچال را ببینید. می توانید فاصله 1300 متری ایستگاه هفتم تا هتل توچال را پیاده یا با تله سیژ های پییست اسکی توچال طی نمایید و شب را در هتل توچال بمانید اما گزینه اصلی تله کابین است.

تله کابین توچال با طول تقریبی 7500 متر علاقمندان را از ایستگاه اول در ارتفاع 1920 متری به ایستگاه هفتم در ارتفاع 3750 متری می رساند و یا برمی گرداند. تله کابین توچال یکی از طولانی‌ترین خطوط تله کابین پیوسته جهان محسوب می شود. شما می توانید در هر یک از ایستگاههای اول، سوم، پنجم و هفتم از تله کابین پیاده یا دوباره سوار شوید.

اگر تله کابین فعال است برای بازگشت به تهران می توانید تمام مسیر تا ایستگاه اول و مجموعه بام تهران را بدون صرف انرژی با تله کابین فرود بیایید. به این منظور لازم است از ساعت کار مجموعه تله کابین که در روزها و فصول مختلف متفاوت است مطلع باشید. توجه نمایید در زمستان تردد مابین ايستگاههای شماره پنج و هفت تله كابين بسیار مشكل است زيرا جاده خاکی با برف بطور کامل پوشیده می شود و تنها پاکوب کوچکی در لبه ی جاده توسط كوهنوردان ایجاد می شود با این وجود احتمال گم شدن در این بخش در هواي مه آلود زیاد است. بنابراین سعی کنید یا در هتل توچال بمانید و یا با تله کابین به تهران بازگردید.

– در مسیر از ایستگاه پنجم تله کابین نیز عبور می کنید. ایستگاه پنجم مجهز به رستوران، کافه و سرویس بهداشتی مناسب می باشد. یک ایستگاه امدادی هلال احمر نیز در موقعیت ایستگاه پنجم وجود دارد.

– با ادامه مسیر تله کابین به سمت پایین به ایستگاه اول و مجموعه بام تهران می رسید که بلندترین منطقه ولنجک محسوب می شود. چشم‌انداز فوق‌العاده‌ ی بام تهران، کافه ها و رستورانهای فراوان، مجموعه های تفریحی و … در بام تهران، علاقمندان زیادی را در روزهای تعطیل از تهران به بام تهران می کشانند.

– از بام تهران مسیر پیاده روی تا پارکینگ توچال به جاده سلامتی معروف است و حدود 2 کیلومتر طول دارد. مسیر بدون شیب چندانی است اما امکان پیمودن مسیر با وسایل نقلیه برقی کرایه ای مجموعه نیز وجود دارد. در این مسیر نیز آلاچیق و استراحتگاههای مناسب و تعدادی کافه و رستوران وجود دارد. تله کابین توچال در روزهای شنبه ، یکشنبه و دوشنبه تعطیل است اما جاده سلامتی و مجموعه بام تهران در تمام روزهای هفته فعال است.

– در صورتی که تمایل دارید از ایستگاه هفتم بجای تله کابین از طریق مسیرهای کوهپیمایی به تهران بازگردید، مسیرهای کوهپیمایی ولنجک را ببینید.

– از پارکینگ توچال و ولنجک می توانید با تاکسی و مینی بوس عازم میدان تجریش و سایر نقاط تهران بشوید.

اطلاعات و سایر نکات مهم صعود به خط الراس دارآباد چیست؟

وضعیت آب و هوا برای اجرای موفق این برنامه اهمیت حیاتی دارد و لازم است دست کم یک تا سه روز قبل از سفر دوباره آب و هوا را بررسی کنید.

بهترین سفرنامه ها و گزارش برنامه های خط الراس دارآباد کدام هستند؟

لینک گزارش گروه کوهنوردی نشاط زندگی – نیما اسماعیلی 
خط الراس دارآباد به توچال ـ مهر 1394

لینک گزارش گروه کوهنوردی نشاط زندگی – نیما اسماعیلی 
خط الراس دارآباد به کلکچال – مرداد 1391

لینک گزارش گروه کوهنوردی نشاط زندگی – نیما اسماعیلی 
پیمایش دره دارآباد تا خط الراس – فروردین 1392

لینک گزارش گروه کوهنوردی نشاط زندگی – نیما اسماعیلی 
قله دارآباد – مرداد 1391

شما نیز می توانید گزارش خود را برای ما ارسال کنید.