گام به گام صعود به قله دماوند از مسیر شمال غربی و یال سرداغ با فایل GPS

برنامه صعود قله دماوند از مسیر شمال غربی

بر اساس فرصت، سلیقه و شرایطی که دارید می توانید هر جاذبه یا مسیری را از برنامه خود حذف کنید.

نکات مهم و کلیدی حین صعود در این مسیر از شروع تا پایان

شروع کنید از ترمینال اتوبوس تهرانپارس در شرق تهران ( طبق جدول و فایل تراک جی پی اس GPS مسیریابی )

– بسته به محل اقامت شما در ایران، ترمینال اتوبوس تهرانپارس در شرق تهران و یا ترمینال اتوبوس آمل می توانند مبدا شروع سفر به سمت کوه دماوند باشند. کوه دماوند جزو آمل و مازندران است اما بیشتر ایرانیان از تهران به سمت دماوند می آیند. بنابراین ترمینال اتوبوس تهرانپارس بهترین محل برای کرایه وسیله نقلیه یا شروع برنامه صعود قله دماوند است.

– در مسیر خود به سمت کوه دماوند از تهران باید وارد جاده هراز شوید. از شهر پردیس، بومهن، رودهن و آبعلی عبور می کنید تا در ارتفاعات البرز به امامزاده هاشم برسید. امامزاده هاشم در ارتفاع 2700 متری سطح دریا قرار دارد. بنای اصلی امامزاده مربوط به دوران صفویه است. امامزاده هاشم محل مناسبی برای شبمانی قبل از صعود به قله دماوند است زیرا محل دارای امکانات کاملی برای استراحت و خوردن غذاست.

– در ادامه مسیر به شهر پلور می رسید. کوهنوردان برای صعود به قله دماوند از مسیر شمال غربی باید بعد از رسیدن به پلور از جاده اصلی خارج شوند و به سمت مسیر صعود بروند. پلور دارای مجتمع اقامتی مناسب برای کوهنوردان است. رینه نیز اقامتگاه مناسبی دارد اما برای صعود از مسیرهای غربی و شمال غربی نسبت به پلور بسیار دورتر است و پلور از هر نظر بهتر است.

– مجسمه نمادین یک کوهنورد در ابتدای مسیر قرارگاه فدراسیون و مجتمع کوهستانی در پلور قرار دارد. از کنار مجسمه کوهنورد وارد شهر پلور شوید و بلافاصله بعد از پل از فروشگاههای پلور مایحتاج موردنیاز خود را خریداری نمایید.

– پل سنگی و تاریخی پلور با قدمت پهلوی اول یعنی رضاشاه بر روی رودخانه لار قرار دارد و در مسیر شما به سمت قرارگاه فدراسیون است. علاقمندان آثار تاریخی می توانند با توقفی کوتاه از پل سنگی پلور دیدن کنند. سفر به پلور و تنگه زمان را ببینید.

– مجتمع کوهستانی پلور معروف به قرارگاه فدراسیون کوهنوردی است. قرارگاه پلور، در ارتفاع 2260 متری از سطح دریا، در زمین بزرگی واقع در ابتدای جادۀ سد لار و به صورت سالن سوله توسط فدراسیون کوهنوردی ایران ساخته شده است. این بنا شامل خوابگاه، حمام، سرویس بهداشتی، دیوارۀ سنگ نوردی و پارکینگ است بنابراین بهترین محل اقامت و شبمانی برای کوهنوردان قبل از صعود می باشد تا تطبیق بهتری با ارتفاع پیدا کنند. نرخ خدمات قرارگاه کوهنوردی پلور توسط فدراسیون تعیین میشود و معمولا از قیمتهای مناسبی به نسبت اقامتگاههای خصوصی برخوردار است.

– می توانید وسیله نقلیه خود را در محوطه پارکینگ قرارگاه پارک نمایید و با وسایل نقلیه شاسی بلند کرایه ای مانند پاترولها که در جلوی درب ساختمان قرارگاه جمع می شوند به ابتدای مسیر صعود بروید. حتی می توانید راهنمای کوهنوردی استخدام نمایید تا صعودی بهتر را تجربه نمایید.

– از محل مجتمع کوهستانی پلور وارد جاده قدیم رینه شوید تا به سه راهی برسید. مسیر سمت راست به سمت رینه و پارکینگ جنوبی می رود. اما مسیر سمت چپ به سمت سد لار و جاده خاکی غرب دماوند می رود. هر دو جاده آسفالت هستند.

– وارد جاده ای که به سمت سد لار و جاده خاکی غرب می رود بشوید. در مسیر جاده از دشت شقایق و ابتدای جاده امامزاده اسماعیل عبور می کنید. دشت شقایق دماوند یکی از جاذبه های گردشگری پلور محسوب می شود و در بهار تبدیل به گلستان می شود. امامزاده اسماعیل نیز مورد احترام اهالی است و دارای جاده فرعی به طول کمتر از 2 کیلومتر می باشد.

– در دو نقطه مجزا می توان وارد جاده خاکی غرب دماوند شد. با ادامه مسیر جاده آسفالت در سمت راست مسیر و 2.5 کیلومتر مانده به ایستگاه محیط بانی دشت لار به ابتدای جاده خاکی غربی دماوند می رسید اگر جاده خاکی بسته بود از 500 متر بعد از محیط بانی دشت لار نیز می توانید از طریق یک جاده خاکی دیگر از کنار تابلوی پناهگاه سیمرغ وارد جاده خاکی و ناهموار منتهی به پارکینگ غربی و دشت سرداغ شوید. نقطه اول نزدیک تر و در دسترس تر است اما ممکن است به منظور کنترل نفرات و تردد از محل محیط بانی، جاده اول را ببندند. هر دو مسیر بعد از دو کیلومتر در محل سه راهی مشخص شده روی نقشه به یکدیگر می رسند و ادامه مسیر جاده غربی یکسان و مشترک است. جاده خاکی غربی برای عشایر و گله داران منطقه استفاده می شود و در فصول پاییز و زمستان بسته است. سفر به دریاچه و دشت لار را ببینید.

– جاده خاکی مسیرهای غربی و شمال غربی دماوند با حدود 18 کیلومتر طول تا پارکینگ غربی و در ادامه 5 کیلومتر دیگر تا ابتدای مسیر شمال غربی، طولانی، پر پیچ و خم و پر دست انداز است. بسیاری از کوهنوردان با وسیله نقلیه خود تا پلور می آیند و بعد از پارک کردن ماشین خود، وسیله نقلیه شاسی بلند کرایه می کنند تا بی دردسر از این جاده خاکی عبور کنند.

طی نمودن این جاده تا ابتدای یال سرداغ با ماشین های شاسی بلند حدود 2 تا 2.5 ساعت زمان نیاز دارد. با ورود به جاده خاکی غربی بعد از عبور از سه راهی اول از گوسفندسرای چال چال، دره اسپرین سره و گوسفندسرای وزان عبور می کنید تا به سه راهی ورارو برسید.

– در محل سه راهی ورارو، مسیر سمت راست(شمال شرقی) را انتخاب کنید. سپس به سه راهی دیگری می رسید. اگر مسیر سمت راست را در حدود 500 متر پیش بروید به پارکینگ غربی و ابتدای مسیر صعود غربی می رسید اما مسیر سمت چپ به سمت دشت سرداغ و مسیر شمال غربی می رود و باید وارد جاده سمت چپ شوید. صعود به قله دماوند از مسیر غربی را ببینید.

– در نهایت به سه راهی دشت سرداغ می رسید. ادامه مسیر جاده خاکی(مسیر مستقیم) حدود 1.5 کیلومتر بعد به بخش وسیعی از دشت سرداغ می رسد اما برای صعود دماوند از مسیر شمال غربی به راست بپیچید تا 400 متر بعد به محل گوسفندسرا برسید. اینجا ابتدای مسیر کوهنوردی به سمت قله است.

– مسیر شمال غربی کمترین افزایش ارتفاع را در بین مسیرهای صعود دماوند دارد اما شیب مسیر بسیار زیاد است. جهت وزش بادهای دماوند که عموما غرب به شرق هستند روی یال شمال غربی شکسته شده و می تواند طاقت فرسا باشد. بنابراین تنها کوهنوردان بسیار آماده باید برای این صعود اقدام کنند.

– از دو یال مجزا می توانید از این نقطه به سمت قله بروید. مسیر سمت راست(زرد رنگ) معروف به مسیر یال سرداغ است اما مسیر سمت چپ(سبز رنگ) که با نام یال سیوله شناخته می شود نیز از روی یک گرده سنگی به سمت قله می رود. یخچال شمال غربی که بخشی از یخچال سیوله را در برمی گیرد بین این دو مسیر قرار گرفته است. هر دو مسیر دارای دست به سنگ هستند اما مسیر یال سیوله به دلیل دست به سنگ های بیشتر و عبور از یخچال سیوله بسیار کم تردد است.

– ابتدای مسیر کمی گنگ بوده و از تعدادی یالهای کوچک و فرعی تشکیل شده که همگی در نهایت به دو یال اصلی مسیر ختم می شوند. پاکوب مشخصی بخصوص در مسیر یال سیوله وجود ندارد و علیرغم وجود تراک جی پی اس لازم است از قدرت مسیر یابی در قسمتهای دست به سنگ و یخچال ها برخوردار باشید.

– چند محل کمپ اضطراری در طول هر دو مسیر بین ارتفاع 4000 و 5000 متر مشخص شده اند. در مسیر یال سیوله ناچارید از یخچال سیوله عبور کنید که نیازمند ابزار فنی است و در نهایت در ارتفاع 5200 متری بعد از یخچال سیوله هر دو مسیر به یکدیگر می رسند و به موازات هم تا قله بالا می روند. برخلاف مسیرهای جنوبی و غربی هیچ پناهگاه و امکاناتی در مسیرهای شمال غربی وجود ندارد و کوهنوردان برای حمل کوله سنگین خود نیز امکان استفاده از قاطر ندارند.

– در ارتفاع 5400 متری به قدری مسیرهای شمال غربی و غربی به یکدیگر نزدیک می شوند که حتی می توانید با تراورس به سمت مسیر یال غربی بروید اما ادامه مسیر نیز بدون مشکل است. قبل از قله صخره ای بزرگ وجود دارد که می توان آنرا از سمت شرق دور زد و هم می توان آنرا مستقیم صعود نمود. در نهایت به قله دماوند می رسید.

– حفره آتشفشانی قله دماوند، دایره ای با قطر حدود دویست تا چهارصد متر است و دریاچه‌ای از یخ آن را فرا گرفته است. اگر شرایط مساعدی داشته باشید به راحتی می توانید حفره دایره ای قله دماوند را دور بزنید و اطراف آن را ببینید. بیشترین و عمده‌ترین فعالیت آتشفشانی دماوند نزدیک به ده هزار سال پیش روی داده که سبب شکل‌گیری آن به فرم فعلی شده‌ است. آخرین فوران و فعالیت جدی آتشفشانی آن نیز قدمت 4000 ساله دارد.

– نمای دریاچه سد لار، قلل تیز کوه و گل زرد، آسمانکوه، توچال، خط الراس دوبرار، قله پاشوره، قلل دوخواهران و ناظر بزرگ و سایر قلل البرز از روی قله دماوند قابل دیدن هستند. به دلیل ارتفاع زیاد از روی دماوند نمای قلل اطراف شبیه عکس های ماهواره ای به نظر می رسد.

– نخستین کسی که ادعای صعود به دماوند را کرده‌است ابودلف خزرجی به سال 292 هجری است. اما اولین صعود اروپاییان به قله دماوند مربوط به توماس هربرت انگلیسی در سال 1627 میلادی است. همچنین نخستین صعود مستند ایرانی به قله دماوند به تیم سرهنگ محمدصادق‌خان قاجار و سال 1857 میلادی بازمی‌گردد.

– در گذشته لاشه چند گوسفند یخ زده بر روی قله دماوند وجود داشت و این لاشه ها تبدیل به نماد دماوند شده بودند طوری که کوهنوردان با آنها عکس یادگاری می گرفتند اما اکنون لاشه ها وجود ندارند و به جای آنها لوح نوشته قله دماوند نصب شده است.

– برای بازگشت از قله دماوند می توانید از سایر مسیرها نیز استفاده کنید اما کوهنوردان معمولا مسیر جنوبی را برای فرود برمی گزینند. به دلیل شیب زیاد و درگیری با سنگ و یخ بازگشت از مسیر شمال غربی و بخصوص یال سیوله خطرناک است اما اگر چنین قصدی دارید ترجیحا همان مسیر ساده تر یعنی یال سرداغ(مسیر زرد رنگ) را انتخاب کنید.

برنامه صعود زمستانه قله دماوند از مسیر شمال غربی از ناندل

بر اساس فرصت، سلیقه و شرایطی که دارید می توانید هر جاذبه یا مسیری را از برنامه خود حذف کنید.

نکات مهم و کلیدی حین صعود در این مسیر از شروع تا پایان

شروع کنید از ترمینال اتوبوس تهرانپارس در شرق تهران ( طبق جدول و فایل تراک جی پی اس GPS مسیریابی )

– بسته به محل اقامت شما در ایران، ترمینال اتوبوس تهرانپارس در شرق تهران و یا ترمینال اتوبوس آمل می توانند مبدا شروع سفر به سمت کوه دماوند باشند. کوه دماوند جزو آمل و مازندران است اما بیشتر ایرانیان از تهران به سمت دماوند می آیند. بنابراین ترمینال اتوبوس تهرانپارس بهترین محل برای کرایه وسیله نقلیه یا شروع برنامه صعود قله دماوند است.

– در مسیر خود به سمت کوه دماوند از تهران باید وارد جاده هراز شوید. از شهر پردیس، بومهن، رودهن و آبعلی عبور می کنید تا در ارتفاعات البرز به امامزاده هاشم برسید. امامزاده هاشم در ارتفاع 2700 متری سطح دریا قرار دارد. بنای اصلی امامزاده مربوط به دوران صفویه است. امامزاده هاشم محل مناسبی برای شبمانی قبل از صعود به قله دماوند است زیرا محل دارای امکانات کاملی برای استراحت و خوردن غذاست.

– در ادامه مسیر به شهر پلور می رسید. کوهنوردان برای صعود به قله دماوند از مسیر جنوبی از طریق پلور یا رینه اقدام می کنند اما برای صعود از مسیرهای شمالی، جاده هراز را به سمت آمل ادامه دهید و از آب اسک و ابتدای جاده رینه که در سمت چپ جاده اصلی قرار دارد عبور کنید.

– بعد از روستای گزنک و پلیس راه روستای بایجان و عبور از تونل های شماره 9 و 8 به ابتدای جاده آسفالت روستای ناندل در سمت چپ(غرب) جاده اصلی می رسید. در واقع ابتدای جاده ناندل دقیقا بین تونل های شماره 7 و 8 در جاده هراز قرار دارد. متاسفانه مقدار کمی از ابتدای جاده ناندل خاکی است و عدم وجود تابلو باعث شده است ورودی آن بسیار نامشخص باشد.

– مسیر پر پیچ و خم جاده ناندل بویژه قسمت ابتدایی آن که زیگزاگ ها شیب زیادی نیز دارند حتی رانندگان مینی بوس ها را به زحمت می اندازد و برای اتوبوس غیر قابل تردد است اما مینی بوس و سایر وسایل نقلیه مشکلی ندارند. ناندل مبدا صعود مسیرهای شمالی و شمال شرقی کوه دماوند است و در زمستان مسیر شمال غربی نیز از ناندل صعود می شود.

– با عبور از روستای رزان و رودخانه رزان به روستای بزرگتری به نام روستای دلادشت و در ادامه مسیر به روستای حاجی دلا می رسید. مقبره کوچکی در جنوب غربی روستای حاجی دلا و در سینه کوه قرار دارد که مربوط به شیخ شهاب الدین احمد است. در فصل زمستان در قدیم از کنار مقبره شیخ شهاب الدین احمد نیز مسیر شمال شرقی را صعود می کردند. نشانی این مسیر ساده است از کنار مقبره باید یال اصلی را بدون ورود به دره سمت چپ مسیر به قدری صعود می کردند که به گوسفندسرای گردنه سر برسند. مسیر روستای حاجی دلا به گردنه سر به نسبت مسیر روستای ناندل به گردنه سر یک مسیر میانبر با طول کمتر محسوب می شود اما امروزه به دلیل وجود جاده خاکی مناسب از میانده و ناندل به سمت گردنه سر، کمتر کسی از روستای حاجی دلا صعود می کند و تنها در زمستان گاهی توسط کوهنوردان خبره از این مسیر استفاده می شود. روستای حاجی دلا دارای یک حسینیه است که گاهی کوهنوردان می توانند از آن برای اقامت استفاده کنند.

– به مسیر خود در جاده آسفالت ادامه دهید. در فاصله کوتاهی بعد از حاجی دلا به روستای میانده می رسید. روستای میانده نیز حسینیه مناسبی برای استراحت و اقامت کوهنوردان دارد اما نیاز به هماهنگی دارد. از روستای میانده یک جاده خاکی برای رسیدن به مسیرهای صعود شمالی دماوند وجود دارد و جاده مذکور در نقشه و فایل GPS این برنامه مشخص شده است اما بیشتر کوهنوردان ترجیح می دهند بخاطر ارتفاع بالاتر روستای ناندل و امکانات بیشتر آن از همان ناندل برنامه خود را شروع کنند بنابراین جاده آسفالت را ادامه دهید تا بعد از چشمه حاجی دلا که در کف دره و کنار رودخانه قرار دارد باز هم ارتفاع بگیرید و به روستای ناندل برسید. روستای ناندل آخرین نقطه در جاده آسفالت است و جاده پس از آن خاکی می شود.

– روستای ناندل با وجود اقامتگاه، دارای امکانات مناسبی برای کوهنوردان در مسیرهای شمالی دماوند است. خانه کوهنورد ناندل که در میان کوهنوردان شهرت دارد ساختمانی دو طبقه دارای امکانات رفاهی مناسبی از جمله حمام و حیاطی است که امکان پارک اتومبیل در آن وجود دارد. پیشنهاد می شود قبل از صعود از این مکان بهره مند شوید. مسیر خانه کوهنورد ناندل در نقشه مشخص شده است. برای هماهنگی کرایه ماشین شاسی بلند یا نیسان از طریق آقای صالحی مسئول خانه کوهنورد اقدام کنید. برخی از اهالی دیگر ناندل نیز در زمینه حمل و نقل کوهنوردان تا ابتدای مسیرهای صعود دماوند و یا خدمات قاطر برای حمل کوله کوهنوردان فعال هستند و سرویس دهی می کنند.

– مزارع و دشتهای وسیعی در اطراف روستای ناندل وجود دارند و می توانید برای لذت بردن از طبیعت یک روز قبل از صعود را در روستای ناندل بگذرانید. روستای ناندل با حدود 2350 متر ارتفاع یکی از مرتفع ترین و بزرگترین روستاهای نزدیک به دماوند است. در ناندل سوپرمارکت نیز وجود دارد. امامزاده سید محمد و مسجد جامع ناندل نیز در روستا مشخص شده اند.

-از روستای ناندل به بعد جاده خاکی و پر پیچ و خم است. بسیاری از کوهنوردان با وسیله نقلیه خود تا ناندل می آیند و بعد از پارک کردن ماشین خود برای ادامه راه، وسیله نقلیه شاسی بلند کرایه می کنند. اگر مسیر جاده خاکی در زمانی که قصد صعود دارید باز است می توانید تا دشت چمن بن و حتی انتهای جاده خاکی آن را با ماشین طی کنید در غیر اینصورت بجای پیاده روی در جاده می توانید از مسیر میانبر دیگری که بارنگ نارنجی در نقشه نمایش داده شده است به سمت دشت چمن بن بروید و مسیر خود را دست کم 2.5 کیلومتر کوتاه کنید. مسیر اخیر زیباتر نیز می باشد و از نزدیکی مزارع و گوسفندسرا ها عبور می کند.

– اما مسير جاده خاکی از روستای ناندل تا چمن بن مسيري پر از دست انداز بطول حدود 13 کیلومتر است و طی نمودن این جاده با ماشین های شاسی بلند حدود 1.5 ساعت زمان نیاز دارد. با بارش برف در برنامه های زمستانه کوهنوردان معمولا ناچارند پیاده از ناندل تا چمن بن را طی کنند.

– جاده خاکی بعد از ناندل نخست از رودخانه عبور می کند. بعد از سه راهی میانده(یعنی نقطه تقاطع با جاده خاکی از روستای میانده) به سه راهی گردنه سر می رسید. کسانی که قصد صعود از مسیر شمال شرقی را دارند باید از مسیر سمت چپ به سمت گوسفندسرای گردنه سر بروند و کسانی که قصد صعود از مسیر شمالی و یا شمال غربی را دارند باید وارد مسیر جاده خاکی سمت راست شوند.

– از محل سنگ بزرگ در ابتدای مسیر شمالی نیز عبور می کنید تا به سه راهی دشت چمن بن برسید. همانطور که گفته شد برای رسیدن به این نقطه دو مسیر معرفی شده است و بر حسب اینکه از وسیله نقلیه استفاده می کنید یا پیاده طی مسیر می نمایید باید مسیر خود را انتخاب نمایید.

– از سه راهی دشت چمن بن به مسیر خود در جاده خاکی ادامه دهید تا اینکه در نهایت به انتهای جاده خاکی در انتهای دشت چمن بن برسید. از این نقطه راهی نسبتا طولانی تا مسیر اصلی صعود بر روی یال سیوله(مسیر سبز رنگ) و سه راهی سیوله در پیش دارید.

– محلهای کمپ اضطراری در طول مسیر مشخص شده اند. در مسیر یال سیوله ناچارید از یخچال سیوله عبور کنید که نیازمند ابزار فنی است و در نهایت در ارتفاع 5200 متری بعد از یخچال سیوله مسیرهای یال سیوله و سرداغ به یکدیگر می رسند و به موازات هم تا قله بالا می روند. برخلاف مسیرهای جنوبی و غربی هیچ پناهگاه و امکاناتی در مسیرهای شمال غربی وجود ندارد و کوهنوردان برای حمل کوله سنگین خود نیز امکان استفاده از قاطر ندارند.

– در ارتفاع 5400 متری به قدری مسیرهای شمال غربی و غربی به یکدیگر نزدیک می شوند که حتی می توانید با تراورس به سمت مسیر یال غربی بروید اما ادامه مسیر نیز بدون مشکل است. قبل از قله صخره ای بزرگ وجود دارد که می توان آنرا از سمت شرق دور زد و هم می توان آنرا مستقیم صعود نمود. در نهایت به قله دماوند می رسید.

– نام دماوند به دو صورت دباوند و دنباوند نیز آورده شده‌ است. این کوه را با نام‌های کاملاً متفاوت بیکنی و جبل لاجورد نیز ثبت کرده‌اند. نام دماوند در تورات نیز آمده است و صورت کهن آشوری آن بیکن است. در مورد دلیل نام‌گذاری دماوند در فرهنگ معین آمده‌است که دماوند به معنی دم (دود و بخار) + آوند است.

– حفره آتشفشانی قله دماوند، دایره ای با قطر حدود دویست تا چهارصد متر است و دریاچه‌ای از یخ آن را فرا گرفته است. اگر شرایط مساعدی داشته باشید به راحتی می توانید حفره دایره ای قله دماوند را دور بزنید و اطراف آن را ببینید. بیشترین و عمده‌ترین فعالیت آتشفشانی دماوند نزدیک به ده هزار سال پیش روی داده که سبب شکل‌گیری آن به فرم فعلی شده‌ است. آخرین فوران و فعالیت جدی آتشفشانی آن نیز قدمت 4000 ساله دارد.

– نمای دریاچه سد لار، قلل تیز کوه و گل زرد، آسمانکوه، توچال، خط الراس دوبرار، قله پاشوره، قلل دوخواهران و ناظر بزرگ و سایر قلل البرز از روی قله دماوند قابل دیدن هستند. به دلیل ارتفاع زیاد از روی دماوند نمای قلل اطراف شبیه عکس های ماهواره ای به نظر می رسد.

– نخستین کسی که ادعای صعود به دماوند را کرده‌است ابودلف خزرجی به سال 292 هجری است. اما اولین صعود اروپاییان به قله دماوند مربوط به توماس هربرت انگلیسی در سال 1627 میلادی است. همچنین نخستین صعود مستند ایرانی به قله دماوند به تیم سرهنگ محمدصادق‌خان قاجار و سال 1857 میلادی بازمی‌گردد.

– در گذشته لاشه چند گوسفند یخ زده بر روی قله دماوند وجود داشت و این لاشه ها تبدیل به نماد دماوند شده بودند طوری که کوهنوردان با آنها عکس یادگاری می گرفتند اما اکنون لاشه ها وجود ندارند و به جای آنها لوح نوشته قله دماوند نصب شده است.

– برای بازگشت از قله دماوند می توانید از سایر مسیرها نیز استفاده کنید اما کوهنوردان معمولا مسیر جنوبی را برای فرود برمی گزینند. به دلیل شیب زیاد و درگیری با سنگ و یخ بازگشت از مسیر شمال غربی و بخصوص یال سیوله خطرناک است و باید با احتیاط کامل و رعایت ایمنی فرود آیید.