خوش بحال پرنده ها
خوش بحال پرنده ها که بی فکرمی روند
بی فکر مهاجر می شوند
بی فکر لانه میگزینند
بی فکر…
روزی از دنیای هم میرویم
چه فرقی میکند،
تو اول از دنیایِ من بروی یا من از دنیایِ تو
اصلا کدام دنیا؟!
دنیا نه مال من است نه مال تو
روزی دست روی سینه ام میگذاری
و همین قلبِ داغِ تپنده،
از رفتن خسته،
در گوشه ای آرام آرمیده
آن روز پشت چشم هایم داستانهایی نهان دارم که در گوش هیچ شنونده ای نجوا نکرده ام
روزی از دنیای هم میرویم
خوش بحال پرنده ها
خوش بحالشان که بی فکر میروند
از دنیایِ هم
از دیارِهم
بی فکر،
بی توشه،
بی اندوهِ لانه
خوش بحالشان که لانه شان را هرجا بنا کنند
نامش وطن می شود
کاش میشد یک شب پرنده بودم
بی فکر
بی لانه
بی اندوه وطن…