نگاه میکنم به سینه شکافته این دشت، میانِ انبوهِ درختان بلوط . که بسان قلبی شکسته میان سینه ای پر درد میتپد
ای دشت،
بگو عاشقانه کدام بلوط بر سینه ات داغی است
که اینگونه دشنه به دست سینه خویش را شرحه شرحه نمودی ؟!
بگو کدام داغ برسینه ات نهادند که اینگونه خنجر به پهلو کشیدی؟! سکوت میکند!
فکر میکنم به انسان
به قلبِ تپندهِ انسان، و دردهایش…
و به قلبهای پر از درد میاندیشم
شاید اگر میشد بر بلندایی به نظاره قلب ها نشست هر قلبی بسان این دشت دیدنی بود
شرح شرحه
پینه بسته
زیبا و وسیع
زیبا و پر درد
زیبا و پر ریشه
زیبا و…
شاید اگر قلب ها دیدنی بود دیگر کسی به دیدار کوه ها، و تنگه ها و دشت ها نمیآمد
شاید اگر قلب ها دیدنی بود هیچ کوهنوردی خود را فاتح قله های بلند نمیدانست
شاید فقط اگر قلب ها دیدنی بود…
چه خوب که قلب ها دیدنی نیست
وگرنه با این همه قلب خسته و پینه بسته به کدام طبیب پناه میبردیم .