به آینه نگاه میکنم
بعد به عکس هایم ،و حال این روزهایم…
روزهایی که از چین های گوشه چشمم عبور کردم تا به آنها رسیدم
نگاه میکنم به راهی که پیش رو دارم
به کفش هایم، و پاهایم که چقدر نای رفتن دارند
به قلبم که آرام وپر گله به سینه ام میکوبد
انتهای این راه به کجا میرسد؟!
کسی چه میداند!
شاید گاهی باید ندانسته به راههای نرفته رفت!
تار میزنی و اشکی از گوشه چشمم سرازیر می شود.
انگار زندگی تکرار روزهایی است که روزی در گذشته سپری کرده ای ، معانیش آن روزها چیز دیگری بود و این روزها…
دنیا عوض میشود ، تو عوض میشوی، نقش ها عوض میشوند و من به خودِ دیگری رنگ میبازم
این روزها معنای هیچ چیز را نمیدانم …
و شاید زندگی میکنیم تا معنای روزهایمان را بیابیم .